فیزیک کوانتومی

در این مطلب به بررسی مختصر فیزیک نیوتنی و فیزیک کوانتومی می پردازیم تا در آینده بتوانیم از این مباحث استفاده کنیم. تا اوائل قرن نوزدهم بیشتر مطالبی که ما در مورد ماهیت فیزیک می دانستیم بر اساس فیزیک نیوتنی یا فیزیک کلاسیک بود. فیزیک نیوتنی فیزیک امور قابل پیش بینی است. وقتی سیب از درخت پایین افتاد نیوتن به این فکر کرد که اشیا به شیوه ای روان و پیوسته حرکت می کنند و وقتی سیب از درخت می افتد، اگر بدانیم از چه فاصله ای می افتد می توانیم تعیین کنیم که فرودش چقدر طول می کشد. به خاطر فیزیک نیوتنی ما می توانیم فضاپیماها را با دقت بسیار زیادی به فضا بفرستیم. می دانیم دقیقا چقدر طول می کشد تا از شهری به شهر دیگری برسیم. می توانیم مدار سیارات به دور خورشید را پیدا کنیم. به خاطر فیزیک نیوتنی ما درک کافی داریم و می توانیم در محیط سه بعدی جا به جا شویم. می توان گفت فیزیک نیوتنی فیزیک امور قابل پیش بینی یا اجسام خیلی بزرگ است.

 اواخر قرن نوزدهم آلبرت انیشتین و ماکس پلانک بررسی دنیای زیراتمی را شروع کردند. هدف آن ها این بود که درست مثل سیبی که از درخت می افتد الکترونهای اطراف هسته را تکان دهند. همه ما مدل کلاسیک اتم را دیده ایم که بر اساس آن، هسته مثل خورشید و الکترون ها به دور آن گردش می کنند. وقتی آن ها الکترون را تکان دادند و به آن انرژی دادند انتظار داشتند که الکترون به سمت مرکز جاذبه یعنی هسته اتم حرکت کند و مثل سیبی که از درخت می افتد حرکتی روان ، پیوسته و قابل پیش بینی داشته باشد اما آن ها کشف کردند که رفتار دنیای ذرات زیراتمی و الکترون ها کاملا با دنیای اجسام بزرگ و سیبی که از درخت می افتد، فرق دارد. انرژی می گرفت و از دست می داد و دوباره انرژی میگرفت و از دست می داد. به جای اینکه به شیوه ای روان و پیوسته از بالای درخت بیفتد و از تپه پایین بیاید بیشتر شبیه توپی بود که از پله ها پایین می آید، انرژی می گرفت و از دست می داد.

بعد از آن، تلاش کردند تا الکترون را اندازه گیری کنند، چیزی که کشف کردند این بود که مدل فیزیک کلاسیک که هسته اتم مثل خورشید است و الکترون ها مثل سیاره ها به دور آن می گردند درست نیست. واقعیت این است که یک هسته داریم و یک ابر انرژی و موج که الکترون در هر جایی از آن ابر می تواند وجود داشته باشد. به عنوان مثال اگر هسته اتم را به اندازه یک ماشین شاسی بلند در نظر بگیریم الکترون به اندازه یک دانه نخود است و فضایی که الکترون می تواند در آن وجود داشته باشد چیزی در حدود 220000 کیلومتر مربع است! به تعبیری دیگر 99/99999 درصد اتم رو فضای خالی (انرژی و موج) تشکیل می دهد و تنها 0/00001 درصد، از ماده یا ذره تشکیل شده است.

 امکان های زیادی برای جایگاه الکترون وجود دارد، وقتی این میدان امکان وجود داشته باشد، الکترون به عنوان امکان و بالقوگی وجود پیدا می کند. وقتی دانشمندان خواستند الکترون را اندازه گیری کنند و دنبال آن بگردند ناگهان این انرژی به یک ذره تبدیل شد. به این تبدیل شدن فرو ریزش تابع موج یا رخداد کوانتومی گفته می شود. ذهن سابژکتیو (subjective) توانست برای اولین بار بر دنیای آبژکتیو (objective) اثر بگذارد و اثر ناظر متولد شد. اما بخش جالب ماجرا، به محض اینکه دانشمندان توجه شان را از روی الکترون برداشتند و دیگر هوشیاری شان را به آن معطوف نکردند آن الکترون یا ذره دوباره به انرژی و امکان تبدیل شد.

 شاید بگویید اثر ناظر نشان می دهد که ذهن و ماده در سطح زیر اتمی پیوند نزدیکی با هم دارند اما آیا این اثری روی زندگی ما در مقیاس بزرگتر دارد! آیا اثر ناظر فقط روی ذرات کوچک موثر است و روی ذرات بزرگ اثری ندارد؟ شاید ما ناظرهای ضعیفی باشیم یا بتوانیم مهارت نظارتمان را تقویت کنیم.

سه سال پیش که برای اولین بار در مورد اثر ناظر مطالعه کردم و متوجه شدم برخلاف فیزیک نیوتنی که علت و معلول داریم در فیزیک نیوتنی ما می توانیم ایجاد علت کنیم، زنگی در ذهنم به صدا در آمد و گفتم من می خواهم از این قانون در زندگی ام استفاده کنم. پس معلول را تناسب اندام و رسیدن به وزن 80 کیلوگرم در نظر گرفتم و هر روز جلوی آینه خودم را در وضعیت ایده آل می دیدم. سه ماه بعد من از 97 کیلوگرم به 80 کیلوگرم رسیدم بدون اینکه ذره ای به خودم سختی رژیم غذایی یا ورزش سنگین را داده باشم. بله من توانستم از اثر ناظر برای زندگی ام استفاده کنم. از آن روز زمان زیادی را برای مطالعه این مباحث گذاشتم و سعی کردم در بخش های دیگر زندگی ام هم استفاده کنم.

 شاید این مباحث برای شما عجیب و غیر قابل باور باشد! عجله نکنید ، در آینده این مباحث را ادامه می دهیم تا در کنار هم شاهد تغییر کوانتومی در تناسب اندام، سلامتی و تمام ابعاد زندگی مان باشیم.

منتظر نظرات ارزشمند شما هستم.